خداي عز و جل مي فرمايند
هرگاه ياد من بر بنده ام غالب شود خواهش و خوشي او
در ياد خود قرار دهم و چون خواهش و خوشي او را در ياد
خود قرار دهم عاشق من شود و من نيز عاشق او گردم
و چون عاشق يكديگر شديم حجاب ميان خود و او را بردارم
و عشق خود را بر جان او چيره گردانم چندان كه مانند مردم
دچار سهو و غفلت نمي شود سخنانشان سخن پيامبران
است اينان براستي قهرمانند
پيامبر مي فرمايند
هر لحظه ای که بر فرزند آدم بگذرد و او به یاد خدا نباشد روز
قیامت حسرتش را خواهد خورد
اما علي مي فرمايند
ياد خدا عقل را آرامش مي دهد دل را روشم مي كند
و رحمت او را فرود مي آورد
--------------------------------
واقعا چه چيزي ما رو از ياد خدا از ياد آفريدگارمون غافل مي كنه؟؟
خدايي كه هميشه ناظر اعمالمونه خدايي كه هميشه با يادمونه
چرا بايد تموم روزو به ياد چيزايي باشيم كه هيچ فايده اي ندارن
به ياد كسايي كه به يادمون نيستن ياد يه بنده ي خدايي كه اون
رو هم خدا آفريده چه فايده اي داره در حالي كه اون طرف هم به
ياد ما نيست؟؟؟؟ چرا وقت خودمونو تلف همچين چيزايي مي كنيم
مگه ما چه قدر عمر مي كنيم؟؟؟؟
عمر اين قدر طولاني نيست كه بخوايم بيشترشو به ياد چيزاي
پوچ باشيم حتي وقتي نماز هم مي خونيم فكرمون هزار
جاي ديگه ست در حالي كه خدا فرموده نماز را براي
ياد من به پا دار...خدا ما رو نيافريده كه دلمونو جاي چيزاي
بي خود بكنيم خدا مارو آفريده براي بندگي او
تموم اين زرق و برق دنيا هم براي اينه كه ما مبادا گول بخوريم
حواسمون باشه كه در ميون اين همه تاريكي نور و پيدا كنيم
و به اون سمت بريم به سمت خدا........
منبع حديث : www.aviny.com